I skymningsstilla.
Klokka tikkar i skymningsstilla.
Er det eit hjarta som ventar
nokon i natt?
Ligg det eit andlet mot rute---
Stirande augo.
Tuslar det ute?
Kom inn!
Ljoden døyr i det skume huse.
Stilla held fram
med det tome suse.
Det kviskrar som anden
av strå i vind.
Hyss!
Var det nokon---?
Ingen kjem.
Einsleg er den som ventar.
Kva er det nå att---
Tyss!
Var det steg i svali?
Nei....Berre eit hjarta
som blør i natti.
Jan Magnus Bruheim.
I: "Yta og djupe".
Aschehoug forlag.
Oslo. 1945. s. 34-35.
|